تبیان، دستیار زندگی
احتمالا هواداران پرسپولیس صبورترین، هواداران فوتبال ایران هستند.پنج سال پس از قهرمانی تیم‌شان در لیگ برتر، روزهای شكست برای آنها خیلی طولانی شده و آنها مجبورند با این وضع كنار بیایند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

زلزله دولت در پرسپولیس زلزله


احتمالا هواداران پرسپولیس صبورترین، هواداران فوتبال ایران هستند.پنج سال پس از قهرمانی تیم‌شان در لیگ برتر، روزهای شكست برای آنها خیلی طولانی شده و آنها مجبورند با این وضع كنار بیایند.
پرسپولیس

روزهای شاد و شیرین خیلی زود برای هواداران پرسپولیس به آخر رسید. گذشت آن روزهایی که پرسپولیسی‌ها سرمست از شش تایی کردن یک استقلالی دیگر که مسبب "4" تاریخی آبی‌ها بود برای هواداران استقلال کری می‌خواندند. تمام شد آن روزهایی که پرسپولیس در صدر جدول لیگ برای خودش آقایی می‌کرد و کارشناسان این تیم را شانس اول قهرمانی در لیگ و جام حذفی می‌دانستند. همه‌ی این روزهای خوش تنها چند ماه دوام آورد تا روزهای تلخ و ناکامی دوباره به پرسپولیس رو کند، آن هم پس از 5 سال از آن قهرمانی شیرینی با "دل شیر" افشین قطبی. از زمانی که پرسپولیس با پیروزی نوستالژیک خود در تابستان 87 موفق شد با گل دقیقه آخر سپهر حیدری قهرمانی را به هواداران پرسپولیس هدیه کند بیش از 5 سال می‌گذرد و در همه این سال‌ها آه و حسرت تنها چیزی بوده که پرسپولیسی‌ها از سر گذرانده‌اند و در مقایسه با دیگر تیم پرطرفدار فوتبال ایران مجبور بوده‌اند سر خود را پایین بیندازند.

گودرزی پس از انتقادهای رویانیان به مدیران سرخابی هشدار داد که اگر رفتارشان را عوض نکنند و دست از تهدید برندارند، فکری به حالشان خواهد کرد. این هشدار جدی گودرزی را، بسیاری دلیل اصلی استعفای رویانیان می‌دانند، هر چند که ندادن وقت به رویانیان برای جلسه مشترک هم مزید علت شد که سردار سرخ‌ها با ناراحتی نامه‌ای بنویسد و به طور رسمی از پرسپولیس برود

پرسپولیس مدل 92-93 انصافا خوب بسته شد. بازگشت علی دایی، حفظ بازیکنانی مانند نیلسون، سید جلال حسینی، محسن بنگر و خرید ستاره‌های نوظهوری همچون پیام صادقیان، محسن مسلمان و البته ستاره‌ی با تجربه‌ای چون محمدرضا خلعتبری این امید را برای هواداران پرسپولیس به وجود آورد که این فصل بتوانند طلسم ناکامی سال‌های گذشته را پشت سر بگذارند اما امسال هم در برای پرسپولیس روی همان پاشنه چرخید و هواداران قرمز هم ناامید از تیم‌شان، مجبور هستند این بار هم رقابت دیگر مدعیان همیشگی برای کسب قهرمانی را نگاه کنند. با این حال وضعی که قرمزهای پایتخت به آن دچار شده‌اند چیزی نیست که قابل پیش‌بینی بوده باشد. محمد رویانیان که از 29 شهریور 90  در دولت محمود احمدی‌نژاد همزمان با دیگر سمت‌های دولتی‌اش نظیر ستاد سوخت و حمل و نقل ماشین‌های سنگین و ... از رییس وقت سازمان تربیت بدنی حکم گرفت فکرش را نمی‌کرد تنها شش ماه پس از استقرار دولت جدید عطای کار را به لقایش بسپارد. رویانیان که در روزهای آخر دولت دهم با تهدید محمد عباسی نزدیک بود جایش را به جعفر کامبوزیا رییس فدراسیون شطرنج بدهد بعد از تلاش‌هایی که کرد در آن زمان به طور مقطعی در پرسپولیس ماند اما عمر مدیریتش بیشتر از 27 ماه طول نکشید و مجبور شد در آستانه برکناری‌اش توسط وزیر ورزش و جوانان استعفا بدهد.

روزهای سراشیبی پرسپولیس

تقریبا از دو هفته پیش از داربی 78، قطار پرسپولیس از روی ریل خارج شد. همزمانی نتایج نسبتا ضعیف تیم دایی با تهدیدهای پنهانی که محمد رویانیان را آچمز می‌کرد، مهمترین عاملی شد که پرسپولیس تازه به اوج رفته زمین‌گیر شود. توقف برابر نفت، تساوی برابر استقلال و شکست برابر فولاد و گسترش تبریز چنان ضربه‌ای به پرسپولیس زد که مطمئنا تا پایان فصل قرمزها نتوانند کمر راست کنند. این نتایج ضعیف را که کنار موقعیت متزلزل رویانیان بگذارید، متوجه می‌شوید که چرا پرسپولیس یک باره از صدر لیگ به پایین پرتاب شد و سرانجام از جام حذفی هم کنار رفت. البته سایه‌ی آقا بالاسر تنها در این چند ماه اخیر روی سر رویانیان بلند نشده بود. او در همان روزهایی هم که تازه به پرسپولیس آمده بود با حس پلیسی که داشت متوجه شد بعضی از قدیمی‌های پرسپولیس تاب دیدنش را ندارند و در گفت‌وگوهای خصوصی که با بعضی از خبرنگاران معتمدش داشت از برخی پیشکسوتان که خودشان را همه کاره‌ی باشگاه می‌دانستند انتقاد می‌کرد. با این همه او خیال نمی‌کرد این پیشکسوتان هر چند به گفته خودش "اندک" آنقدر توانایی داشته باشند که بتوانند صندلی را از زیر او بکشند.

حمایت گودرزی از تصمیمی که هیات مدیره در انتخاب پروین گرفته شاید در ادامه کار و با بدتر شدن شرایط، دولت را هم شریک جرم این نتایج کند و اگر این اتفاق بیفتد باید منتظر التهاب دوباره روی سکوها بود؛ التهابی که بعید نیست به غیر از پروین به وزارت ورزش هم لطمات زیادی وارد کند

استعفای پنجم سردار

سردار رویانیان در فوتبال برای خودش یک رکوردار است؛ کسی که با پنج بار استعفاء از مدیریت پرسپولیس نشان داد که چه روحیه‌ی حساس و لطیفی دارد. دلیل استعفاهای او هم عمدتا به خاطر هجمه‌هایی بود که از درون باشگاه علیه‌اش شکل می‌گرفت اما جنس استعفای آخرش که رسانه‌ها به او برچسب "واقعی" هم اضافه کردند از نوع دیگری بود. رویانیان دقیقا دو روز بعد از واکنش محمود گودرزی، وزیر ورزش به مصاحبه‌اش با نوشتن نامه‌ای بلندبالا از مدیریت پرسپولیس استعفا داد و گفت که حاضر نیست دیگر به پرسپولیس برگردد. گودرزی پس از انتقادهای رویانیان به مدیران سرخابی هشدار داد که اگر رفتارشان را عوض نکنند و دست از تهدید برندارند، فکری به حالشان خواهد کرد. این هشدار جدی گودرزی را، بسیاری دلیل اصلی استعفای رویانیان می‌دانند، هر چند که ندادن وقت به رویانیان برای جلسه مشترک هم مزید علت شد که سردار سرخ‌ها با ناراحتی نامه‌ای بنویسد و به طور رسمی از پرسپولیس برود.

پروین وارد گود شد

علی پروین تقریبا یک دهه بعد از آن خداحافظی معروفش از فوتبال که بعد از  شکست برابر فجرسپاسی رقم خورد، معمولا هر از چند گاهی به فوتبال می‌آید و می‌رود اما جنس آمدن دور تازه حضورش در فوتبال با همه آمدن‌های قبلی‌اش متفاوت است. پروین که عملا با برچسب "سنتی" بودن دیگر جایی روی نیمکت پرسپولیس ندارد با حمایت‌های سیاسی که از دولت قبل هنگام انتخابات 88 انجام داد توانست خودش را به هیات مدیره پرسپولیس نزدیک کند و سرانجام یکی از صندلی‌های هیات مدیره را به دست آورد. این اتفاق در نهایت به این منتج شد که علی پروین بعد از تلاش‌های ناکام چند سال اخیرش به صندلی مهم ریاست پرسپولیس برسد؛ پرسپولیسی که با تغییر نسل هوادارانش، بعید نیست با ادامه نتایج ضعیف پرسپولیس نوک تیز انتقادهایش را به سمت پروینی ببرد که روزگاری جزو قدیسان آسمان پرستاره پرسپولیس به حساب می‌آمد و توهین به او جزو خطوط قرمز. با این حال حمایت گودرزی از تصمیمی که هیات مدیره در انتخاب پروین گرفته شاید در ادامه کار و با بدتر شدن شرایط، دولت را هم شریک جرم این نتایج کند و اگر این اتفاق بیفتد باید منتظر التهاب دوباره روی سکوها بود؛ التهابی که بعید نیست به غیر از پروین به وزارت ورزش هم لطمات زیادی وارد کند.

فاتح حسینی

بخش ورزشی تبیان


مطالب مرتبط:

بررسی بازی های باقیمانده پرسپولیس و استقلال

 پرسپولیس در حریم سلطان

پرسپولیس باخت رویانیان رفت!

داربی 78 از این زشت تر نمی شد